Dag 46 Mary Harding

Vanmorgen lekker wat langer kunnen blijven liggen want we hoefden pas om 8:30 te vertrekken. Soms is het dan toch best fijn dat je langer kan blijven liggen. We hebben vandaag weer twee leuke lessen gedraaid. Een les met allemaal spelletjes. En we hebben een start gemaakt met de laatste klas waar we de road show mee gaan doen. Wat een lieve schattige kleine kinderen zijn dat. Ben benieuwd hoe de show gaat worden. We hadden uit voorzorg maar de hoepels en de springtouwen weg gelaten want dat gaat niet lukken met die kleintjes. Maar wat is het leuk om die lachende gezichten te zien en als ze zitten te kijken naar hoe wij iets voordoen. Zo mooi. De docent die er bij was zei ook het is zo mooi dat ze dit nu kunnen doen elke woensdag. Zelf was de docent er ook goed bij betrokken door dat we zes onderdelen hebben moesten we iemand hebben die ergens bij kon staan en gelukkig wilde ze helpen. Toen we klaar waren hebben we weer kunnen genieten van wat lekker eten. Echt super lief dat ze dat voor ons doen. Zij waderen het zo erg dat wij er zijn dat ze wat voor ons terug willen doen. Daarna hebben we 2 uur, ja je leest het goed 2 uur op de chauffeur zitten wachten. Oepsie, stiekem even de ogen dicht gehad. Gelukkig kom de zon zo af en toe door de wolken heen en was het niet zo koud als gisteren dat maakte het wachten een stukje minder erg. Maar 2 uur wachten is toch echt wel heel lang. 10 voor 3 waren we dan ook eindelijk terug heb ik snel mijn spullen in gepakt en kon ik al weer weg gaan voor de training.. Jammer van de vrije middag die ik anders gehad had, maar goed je doet er niks aan. Over 5 weken hoef ik niet meer te wachten op een chauffeur dan stap ik weer zelf in de auto. Moet er nog wel steeds aan wennen hoe ze hier rijden. Echt niet normaal hard soms en hop ik duw even mijn auto hier tussen want ik moet zo afslaan. Owja en dan toch maar even knipperen met de lichten van bedankt dat je mij er tussen laat. Nee geef mij toch maar de Nederlandse wegen. Waar ik ook echt blij mee ben is dat de zwemmers mij accepteren. Zij nemen wat van mij aan als ik wat tegen ze zeg en vragen vervolgens ook nog of het nu beter is als eerst. Echt fijn. Ben blij dat ik wat voor hun kan betekenen. Ze zijn er nog lang niet qua techniek en dat gaat mij ook niet meer lukken in de aankomende vier weken. Maar ik hoop wel dat ze hier mee door blijven gaan als ik weg ben. Het zijn stuk voor stuk toppers alleen moeten ze zich er allemaal net even wat meer voor inzetten. En wonder boven wonder werden we hier op tijd opgehaald. Soms kunnen ze dus toch wel op tijd zijn. Ik ga zo de sleutel van de sickbay halen om even lekker onder een normale warme douche te staan.